Zmiana miejsca zamieszkania to zawsze jakiś ciekawy, nowy etap w życiu. Nie zawsze kojarzy nam się jednak pozytywnie. Większość ludzi zdecydowanie bardziej ceni sobie stabilizację i możliwość osiedlenia się w jednym miejscu na dłużej, niż zdobywanie nowych doświadczeń w dziedzinie przeprowadzania się.
Wynika to z oczywistej awersji do przeprowadzek. Są one nieuniknione – mało kto ma możliwość mieszkania przez całe swoje życie w jednym domu, bez nawet epizodycznych zmian miejsca zamieszkania. U większości przychodzi moment, w którym trzeba pożegnać się z domem rodzinnym i pójść „na swoje”, choćby to miał być skromny pokój w akademiku. Przeprowadzki są tak przez nas nielubiane głównie dlatego, że generują koszty, nerwy i wymagają poświęcenia dużej ilości czasu. O ile przeprowadzka wiąże się tylko z wyniesieniem swoich rzeczy osobistych z domu rodzinnego i przeniesieniem ich na stancję w miejscu podjęcia studiów – jest to właściwie bezbolesne i mało stresujące. Gorzej, gdy mamy trójkę dzieci i zmieniamy mieszkanie w bloku na własny dom – wówczas dużo trudniej jest zorganizować się tak, by w jak najkrótszym czasie i z jak najmniejszym uszczerbkiem na zdrowiu psychicznym przenieść wszystko, co niezbędne i zacząć się urządzać w nowym domu.
Często podczas przeprowadzki okazuje się, że zajmie ona więcej czasu i będzie bardziej męcząca, niż zakładaliśmy – to sprawia, że odechciewa nam się tego całego przenoszenia. Poza tym podczas przeprowadzek wyłaniają się problemy, których nie braliśmy dotąd pod uwagę – stąd taka awersja do nich u wielu ludzi.
Cześć! Świetny post, pozdrawiam!!!